Το θεατρικό έργο "Το Τάβλι" του Δημήτρη Κεχαΐδη στο Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς

Το Σάββατο 3 και Κυριακή 4 Μαρτίου στο Δημοτικό Θέατρο Λιβαδειάς θα παρουσιαστεί το θεατρικό έργο «Το Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη.

«Το Τάβλι» είναι μια γνήσια λαϊκή κωμωδία χαρακτήρων, σοκαριστικά επίκαιρη, ως σάτιρα της νεοελληνικής νοοτροπίας, παρά τα σαράντα χρόνια από το πρώτο ανέβασμα στο Θέατρο Τέχνης από τον Κάρολο Κουν.

Υπόθεση του έργου:
Ο Φώντας και ο Κόλλιας. Αρχές δεκαετίας του ’70. Στην αυλή του σπιτιού τους, ένα αυγουστιάτικο απόγευμα. Ο Φώντας είναι ταβλαδόρος. Ο Κόλλιας λαχειοπώλης. Μέσα σε ένα απόγευμα θα στήσουν την κομπίνα του αιώνα, προκειμένου να «βγουν και αυτοί επιχειρηματίες στην κοινωνία, να πιάσουν την καλή» όπως λένε. Η κομπίνα στήνεται, τινάζεται στον αέρα, ξαναστήνεται, και μέσα από έναν ολοζώντανο και ξεκαρδιστικό διάλογο, ο Κεχαΐδης σατιρίζει ένα κομμάτι της νεοελληνικής νοοτροπίας, που κυριαρχεί μέχρι σήμερα.

Μια ιδιαίτερα επίκαιρη παράσταση που αποτυπώνει την νεοελληνική νοοτροπία.

Σας περιμένουμε διότι το θέατρο δεν ψηφιοποιείται, δεν «κατεβάζεται», δε μπορεί να «φορτωθεί» σε καμία συσκευή, όσο έξυπνη και αν είναι, παρά συμβαίνει και ανθίζει παρουσία του κοινού και μόνο!

Συντελεστές:
Φώντας: Νίκος Ορφανός
Κόλλιας: Κωνσταντίνος Κάππας
Σκηνικά: Σοφία Παντουβάκη
Κοστούμια: Πηνελόπη Μπάμπου
Σκηνοθεσία: Νίκος Ορφανός – Κωνσταντίνος Κάππας
Φωτισμοί: Γιώργος Ανεστόπουλος.

Τιμές εισιτηρίων: 12€, Φοιτητικό: 8€

Μία παραγωγή του Κέντρου Υποκριτικής και Αφηγηματικής Τέχνης

Εξάρες σε μια παρτίδα «Τάβλι»
Της Ιωάννας Μπλάτσου (Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Το Ποντίκι» στις 29-09-11)

Το «Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη ευτύχησε να ανέβει σε μια παραδοσιακή αυλή στου Ψυρρή από τον Νίκο Ορφανό και τον Κώστα Κάππα, σε μια παράσταση για να «θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι».

Στη μεταβατική και έκρυθμη περίοδο που ζούμε, θεσμοί, πρόσωπα, πρακτικές, οι πάντες και τα πάντα τελούν υπό αμφισβήτηση κι επανεξέταση. Κι όπως σκάνε στο πρόσωπό μας διάφορες οικονομικές και κοινωνικές φούσκες του πρόσφατου παρελθόντος, ομοίως απομυθοποιούνται παγιωμένες πολιτιστικές επιλογές που ήδη έχουν ξεπεραστεί από την καταιγιστική ορμή της αμφίρροπης ιστορικής στιγμής που όλοι βιώνουμε. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο, έρχονται δύο νέοι άνθρωποι, ο Νίκος Ορφανός και ο Κώστας Κάππας, να προτείνουν μια ευφρόσυνη και έντιμη, λαϊκή αλλά όχι λαϊκίζουσα καλλιτεχνική πρόταση με έντονη γεύση νοσταλγίας αλλά και αυτοσαρκαστικού –άρα αυτοκριτικού- χιούμορ. Οι δυο τους υπογράφουν τη σκηνοθεσία και παράλληλα αναλαμβάνουν τους ρόλους του Φώντα (Ν. Ορφανός) και του Κόλλια (Κ. Κάππας) στο «Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη, που ανεβαίνει στο φυσικό του χώρο, μια παραδοσιακή αυλή στου Ψυρρή, που θυμίζει έντονα τη δεκαετία του ’70. Στις αρχές της οποίας, και μεσούσης της δικτατορίας, το έργο του Κεχαΐδη πρωτοανέβασε ο Κάρολος Κουν στο Θέατρο Τέχνης.

Με αύρα άλλης εποχής

«Το Τάβλι» είναι μια σάτιρα της νεοελληνικής νοοτροπίας της «αρπαχτής», της κομπίνας και της «μεγάλης δουλειάς», τη μετεξέλιξη της οποίας ζούμε σήμερα ως τραγικό επακόλουθο. Rewind. Zoom. Frieze. Mια ασβεστωμένη αυλή. Ξύλινα μπαλκόνια τριγύρω. Ανοιχτά παράθυρα. Γεράνια, βασιλικός και μια μπουγάδα με ασπρόρουχα απλωμένη. Ο Φώντας και ο Κόλλιας παίζουν τάβλι πάνω σε ένα τσίγκινο τραπέζι καφενέ. Ο Φώντας είναι ταβλαδόρος. Ο Κόλλιας λαχειοπώλης και κουνιάδος του. Μέσα σε ένα απόγευμα, στήνουν την κομπίνα του αιώνα, προκειμένου να «βγουν και αυτοί επιχειρηματίες στην κοινωνία, να πιάσουν την καλή», όπως λένε. Για τον Φώντα η γη της Επαγγελίας είναι η Μπιάφρα! Από κει θα φέρει «νέγρους για να τους πουλήσει ως δούλους» στην Αθήνα. Παράπλευρη απώλεια, η Καλλιόπη, αδερφή του Φώντα και γυναίκα του Κόλλια που θα πρέπει να πουλήσει το κορμί της για «ένα κεφάλαιο για την επιχείρηση», και η οικογενειακή αξιοπρέπεια. Αλλά, μπρος στα πλούτη, τι είναι το ήθος; Fast forward. Zoom. Frieze. Η ίδια αυλή «παγωμένη» στο χρόνο. Τώρα τα παράθυρα και η εξώπορτα είναι ενισχυμένα με σιδεριές ασφαλείας. Η εξώπορτα, μάλιστα, είναι διπλοκλειδωμένη κατά τη διάρκεια της παράστασης για λόγους αυτονόητους. Ο όρος «εγκληματικότητα στο κέντρο της πόλης» απασχολεί σε σταθερή βάση τα δελτία ειδήσεων και τις καθημερινές συζητήσεις. Οι «νέγροι» του Κόλλια ζουν πλέον έξω από την αυλή του – δεν χρειάζεται πια να ταξιδέψει στη Μπιάφρα.

Μια παρτίδα για δυνατούς παίκτες
Με τους θεατές σε απόσταση αναπνοής από το δρώμενο καθώς βρίσκονται μέσα στο σκηνικό όπου διαδραματίζεται η δράση, σχεδόν συνένοχοι στα μεγαλεπήβολα σχέδια αυτών των χαριτωμένων φτωχοδιάβολων, ο Νίκος Ορφανός (Φώντας) και ο Κώστας Κάππας (Κόλλιας) διατηρούν ατόφιο το πηγαίο λαϊκό χιούμορ του κειμένου ενώ μαστόρικα αφήνουν τη νοσταλγία της εποχής να «μιλήσει» με αποσιωπητικά για το ανάδελφο ελληνικό «δαιμόνιο» και την τραγική μετεξέλιξή του: πως η φάρα μας με δανεικές ευρωπαϊκές παροχές και δάνεια έχασε το κέντρο και την ταυτότητά της, αφέθηκε στη πλανεύτρα θωπεία του εύκολου πλουτισμού και του εκμαυλιστικού καπιταλισμού και σήμερα μετράει τις πληγές της, σαστισμένη ως προς την επούλωσή τους. Ο Νίκος Ορφανός, που διαθέτει γνήσια λαϊκή κωμική φλέβα, ισορροπεί αξιοθαύμαστα ανάμεσα στην κωμικότητα της αφέλειας του απλού ανθρώπου «να πιάσει την καλή» και στην τραγικότητα της έκβασης αυτής της επιθυμίας του τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Ο Κώστας Κάππας αποδεικνύεται αντάξιος συμπαίκτης του σε αυτή τη θεατρική παρτίδα αποδεικνύοντας ότι αρκεί το ταλέντο, το μεράκι και η έντιμη πρόθεση για να στηθεί ένα πολιτιστικό γεγονός που μπορεί να κερδίσει την καρδιά του θεατή προσφέροντάς του ειλικρινή ψυχαγωγία. Η παράσταση ολοκληρώνεται υπό τους ήχους του Ζαμπέτα και του «Αράπη του Ταμ-Ταμ» και σφραγίζεται με ένα τσιμπούσι με τους θεατές.